Tο “Υπόγειος” το διάβασα στο ΜΕΤΡΟ. Καθημερινά κάνω τη διαδρομή ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ-ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.
Μικρή διαδρομή, μια ανάσα για την ακρίβεια. Δεν προλαβαίνεις να διαβάσεις πολλές σελίδες. Μια ιστορία την φορά περίπου. Μια συνομιλία μέσω skype, ένα φλερτ στο facebook, ή μια επίσκεψη σε ένα ενεχυροδανειστήριο. Όσο κρατάει μια σκέψη για το αν τελικά κάποιος από τους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν μοιάζει σε εσένα ή σε κάποιον γνωστό σου. Το σωστό ερώτημα βέβαια είναι σε τι διαφέρω και όχι σε τι μοιάζω. Κάθε φορά που έφτανα στον σταθμό που έπρεπε να αποβιβαστώ κοίταζα γύρω.
Άραγε πόσοι από αυτούς που βλέπω θα μπορούσαν να έχουν εμπνεύσει τους 2 συγγραφείς?
Άραγε πόσοι από αυτούς θα έβλεπαν σε εμένα κάποιον από τους ήρωες αν διάβαζαν τώρα το ίδιο βιβλίο με εμένα?
Γενικά οι ιστορίες ήταν “εύκολες”. Καθημερινοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα και καταστάσεις, σε μια σπονδυλωτή ιστορία που εξελίσσεται μέσα από τους χαρακτήρες της. Μου φάνηκε παράξενο. Ο Μητσοτάκης γράφει πολύ πιο σκοτεινά, σκέφτηκα. Μάλλον ο Σικιαρίδης είναι που έδωσε αυτή την πνοή στο βιβλίο, αποφάσισα.
Τις τελευταίες σελίδες τις διάβασα στην επιστροφή. Κατέβηκα στη στάση ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ. Είχαν μείνει λίγες σελίδες και συνέχισα να διαβάζω στον δρόμο. Προχωρούσα μηχανικά. Όταν έκλεισα το βιβλίο καθόμουν στη θέση του οδηγού. Είχα αφήσει τα πράγματα μου στην πίσω θέση. Δεν σκέφτηκα τίποτα παραπάνω, ξεκίνησα το αμάξι και πήγα να πάρω τον γιό μου από τον παιδικό σταθμό. Στο τσαντάκι μου είχα 5€. Τελικά κανένα βιβλίο του Μητσοτάκη δεν ήταν πιο σκοτεινό. Καμία από τις απόκοσμες ιστορίες που έχω διαβάσει από εκατοντάδες συγγραφείς δεν ήταν τόσο φρικιαστική. Γιατί σε όλες τις άλλες είχες μια απόσταση ασφαλείας. Σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχουν δικλίδες. Αν μάθεις να κοιτάς και να ακούς τον κόσμο, τότε ξέρεις ότι η πιο επικίνδυνη ιστορία σήμερα είναι αυτή του διπλανού σου … μέχρι να γίνει η δική σου.
Γιάννης Κουλουκάκος
Κερδίστε το βιβλίο κάνοντας κλικ εδώ
Για να δεις περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο κάνε κλικ εδώ
Spread The Troll