Για τη χτεσινή βραδιά ανυπομονούσαμε πολύ καιρό. Όχι ότι ο monsieur Wax Tailor δεν μας είχε ξανακάνει την τιμή να μας επισκεφθεί στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά έφερε μαζί και την παρέα του. Με full band λοιπόν και support τους δικούς μας Blue Square, μας περίμενε ιδιαίτερα ευδιάθετος, όπως φάνηκε, στο φιλόξενο χώρο του Fuzz.
Από την είσοδο κιόλας φάνηκε ότι δεν ήμασταν οι μοναδικοί που έτρεξαν να εξασφαλίσουν από νωρίς το μαγικό χαρτάκι. Το Fuzz ήταν κατάμεστο ήδη από την αρχή της βραδιάς, και πώς να μην ήταν άλλωστε, αφού οι Blue Square επί σκηνής είναι κάτι που δεν περνά απαρατήρητο. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο που τα παιδιά άνοιξαν και το live του Gramatik στην Κρήτη τον Οκτώβριο.
Μπαίνοντας λοιπόν, ο Radical των Blue Square, βρισκόταν επί σκήνης και έπαιζε με το sampler υπό τους ήχους της trip hop μουσικής και με λούπες από βινύλια που μας θύμιζαν μέρες του παλιού καλού hip hop. Kλείνοντας με το γνωστό Tic Toc, ξέραμε ποιον περιμέναμε να δούμε σε λίγο να ανεβαίνει.
Όντως, με μικρή καθυστέρηση τη σκυτάλη πήρε ο Wax Tailor, ενθουσιασμένος και με τρελά κέφια. Μαζί του για αρχή, τρεις φοβεροί μουσικοί με κιθάρα, τσέλο και φλάουτο. Οι πρώτες νότες παίζουν, στο video wall προβάλλονται σκηνές από το πολύ ευρηματικό animation που τον συνοδεύει στην περιοδεία του, μπλεγμένες με πλάνα από παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, ολίγον τι πειραγμένες, ενώ το βινύλιο παίρνει πολλές μορφές κατά τη διάρκεια του live.
Η ιστορία συνεχίζεται και βλέπουμε στη σκηνή την Charlotte Savary, τη φωνή στα περισσότερα κομμάτια του Wax Tailor, με τη ζεστή, μελωδική και ταξιδιάρικη χροιά της. Εξαιρετική παρουσία, πολύ καλή επικοινωνία με το κοινό, κάτι που ισχύει για όλη τη μπάντα του Wax Tailor, ξεσήκωσε τους πάντες. Εξίσου εκρηκτικοί ο Mattic και οι ASM, οι mcs που συμμετέχουν στα κομμάτια της περιοδείας.
Συνολικά, δεν μας απογοήτευσαν καθόλου, το live δεν υστερούσε σε τίποτα με τα αντίστοιχα του εξωτερικού, η μπάντα του Wax Tailor είναι δεμένη και φαίνεται και επί σκηνής, ο ενθουσιασμός και η καλή διάθεση ήταν έκδηλη και από την πλευρά τους αλλά και από πλευράς του κοινού, o ήχος ήταν προσεγμένος και ακούσαμε όλα τα γνωστά κομμάτια από τη δισκογραφία του που περιμέναμε, αν και προσωπικά θα ήθελα να παίξει και το Dragon Chasers. Το Οur Dance ήταν το καλύτερο encore που θα μπορούσε να γίνει, αλλά όχι και το μοναδικό, αφού με το Say Yes το Fuzz πήρε φωτιά.
Το μόνο ίσως που μας «ενόχλησε» λίγο, εμάς τα «παιδάκια που μεγάλωσαν με hip hop», ήταν το γεγονός ότι οι mcs του Wax Tailor διατηρούσαν το προφίλ του επιδεικτικού rapper με την «φαντεζί» παρουσία και την πόζα, ενώ αυτό κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να είναι κάπως πιο μετριοπαθές και σοβαρό, αλλά περί ορέξεως…
Σε γενικές γραμμές ήταν αντάξιος των προσδοκιών μας και επιβεβαίωσε τη φήμη του με τον καλύτερο τρόπο. Το σίγουρο είναι πάντως ότι δεν είμαστε έτοιμοι «για το τέλος της ιστορίας» και περιμένουμε τον Wax Tailor να έρθει ξανά για να την συνεχίσει.
Stalia
Spread The Troll