Το Σάββατο 15/11 οι Villagers of Ioannina City εμφανίστηκαν στο Fuzz Club σε μία συναυλία που πραγματικά μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις! Εμείς ήμασταν εκεί και θα σας μεταφέρουμε το όλο κλίμα το οποίο σήκωνε τσίπουρο και stage diving…
Κατέφθασα λοιπόν στο Fuzz όπου απ” έξω ακόμα είχε κόσμο που δεν κατάφερε να μπει καθώς η συναυλία ήταν sold out, δείχνοντας έτσι την μεγάλη απήχηση του συγκροτήματος που προσωπικά έμαθα μόλις πριν λίγους μήνες.
Το συγκρότημα από την Βουλγαρία, Smallman, άνοιξε την συναυλία γύρω στις 21.15 και μας ταξίδεψαν με τον ατμοσφαιρικό τους ήχο σε «σκοτεινούς» ρυθμούς, επηρεασμένοι εμφανώς από τον βαλκανική μουσική κουλτούρα. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος πραγματικά παθιαζόταν και γέμιζε όλη την σκηνή παρότι ήταν ακίνητος, ενώ όταν δεν τραγουδούσε συντρόφευε μουσικά την μπάντα παίζοντας διάφορα πνευστά όπως γκάιντα και φλάουτο.
Και αφού κάναμε μία καλή προθέρμανση γύρω στις 22.30, εντελώς πιστοί στο πρόγραμμα που είχε προαναγγείλει το Fuzz, στη σκηνή ανέβηκαν οι Villagers of Ioannina City, κάνοντας το κοινό να τους επευφημεί πριν καν ξεκινήσουν να παίζουν. Και κάπου εκεί ξεκίνησε ένα τρελό βράδυ. Γνώριμα παραδοσιακά τραγούδια συνδυασμένα είτε με stoner και post ήχο είτε με ψυχεδελικό ροκ με αποκορύφωμα μία απίστευτη διασκευή του «Γιάννη μου το μαντήλι σου» που μας έκανε όλους να νιώσουμε και να καταλάβουμε ότι το ελληνικό και δη ελληνόφωνο ροκ εξελίσσεται, κάνοντάς μας να καμαρώνουμε που έχουμε μια τέτοια πρωτοποριακή μπάντα από νέους ανθρώπους που κάνει την ανατροπή και βγάζει έναν ήχο που όμοιό του δεν έχουμε ξανακούσει. Αυτό βέβαια ήταν μόνο το πρώτο μέρος του προγράμματος…
Γιατί στο δεύτερο οι VIC έπαιξαν γνώριμα κομμάτια τους όπως το «Zvara» που αγαπήθηκε από τον κόσμο με το «καλημέρα σας» και το τραγουδούσε ήδη παρότι κυκλοφόρησε στις 13 Νοεμβρίου μαζί με το «Karakolia» το οποίο η μπάντα το τραγούδησε και encore. Χαμός έγινε και με το «Ti kako» και «Krasi» που γνωρίσαμε από τον δίσκο του συγκροτήματος με τίτλο «Riza» που κυκλοφόρησε μέσα στο 2014. Και τότε άρχισαν οι χοροί και τα stage diving συνάμα μέχρι το κλείσιμο του προγράμματος.
Εντύπωση έκανε και το ταπεινό ύφος της μπάντας όταν απευθυνόταν στο κοινό όπου ο τραγουδιστής, Άλεξ Καραμέτης, δήλωσε τρακαρισμένος και πως από το άγχος του είχε κοιμηθεί μόλις δυο ώρες, κάτι που δεν φάνηκε ιδιαίτερα, αν και νομίζω η έκβαση του live αποζημίωσε κάθε άγχος του. Ο δε Κωνσταντής Πιστιόλης που ήταν στα πνευστά ήταν τουλάχιστον ανατριχιαστικός.
Οι Villagers of Ioannina City μάς χάρισαν μία μοναδική βραδιά με μία απίστευτη εμφάνιση που θα την θυμόμαστε για καιρό παρόλο που οι περισσότεροι βγήκαμε από το Fuzz μεθυσμένοι απ΄ το ποτό και εκστασιασμένοι από τη μουσική που ο καλός ήχος που φημίζεται ότι έχει το Fuzz μας άφησε να χαρούμε στο έπακρο…
Τίνα Καππάτου
Το ότι ήταν sold out δεν μας «βοήθησε» κάπου. Είχαμε αποφασίσει εξ αρχής πως θα βρεθούμε στο Fuzz εκείνο το βράδυ. Εγώ να ζητήσω συγγνώμη από την Βουλγάρικη μπάντα γιατί σαν «γνήσιος» Έλλην και Γιαννιώτης έφτασα λίγο πριν βγουν στην σκηνή οι «χωρικοί». Το φάσμα των ηλικιών ήταν μικρό, κυρίως νέοι και από μία μικρή «δημοσκόπηση» που έκανα, ενώ το ακόμη πιο ευχάριστο ήταν ότι την πλειοψηφία την είχαν μεν οι απόδημοι Ηπειρώτες, αλλά συνάντησα παιδιά με καταγωγή από όλη την Ελλάδα. Αυτό μάλλον αποδεικνύει για μία ακόμη φορά πως η μουσική είναι μία παγκόσμια γλώσσα και η πεντατονία της Ηπείρου γνήσιο, καλό ροκ.
Τα φώτα άρχισαν σταδιακά να ανάβουν, τα μέλη του σχήματος άρχισαν να παίρνουν θέσεις και το κοινό τούς υποδέχθηκε με ένα τεράστιο χειροκρότημα που με άφησε άφωνο γιατί ήταν η πρώτη μου επαφή δια ζώσης μαζί τους. Την έναρξη μπορείς να την πεις και ίδια με ενός παραδοσιακού ηπειρώτικου πανηγυριού. Απλά μας έλειπε η θέα των βουνών και το άρωμα της υπαίθρου. Αν με ρωτήσετε από εκεί και έπειτα πόση ώρα διήρκησε η εμφάνιση, ειλικρινά, θα σας γελάσω. Σίγουρα ακούστηκε σχεδόν όλη η «Ρίζα».
Η βραδιά ήταν απ” την πρώτη νότα Διονυσιακή και εγώ αφέθηκα. Θυμάμαι πως έκλεισα τα μάτια όταν ανέβηκε ο Γιάννης Μήτσης να τραγουδήσει την «χαλασιά» και βρέθηκα με μιας σε όλα τα καλοκαίρια που έχω ζήσει από παιδί στα Γιάννενα. Ξεχώρισα τον απίστευτα δεμένο τους ήχο. Πως φάνηκαν και ακούστηκαν πολύ χαρούμενοι βλέποντας τον χώρο κατάμεστο. Ότι μας ευχαρίστησαν για αυτό. Κάποιον πιο «εκστασιασμένο» από εμένα να κάνει crowd surfing και πως κάποια στιγμή άρχισα να χορεύω με συντοπίτες μου στον εξώστη σαν να μην άκουγα ενισχυτές και ηλεκτρικά όργανα αλλά λαούτο, ντέφι και βιολί.
Μπορεί να σας λέω ψέματα και να θυμάμαι πολύ περισσότερα. Αλλά να τα κρατάω για εμένα. Δεν είναι «αντιδεοντολογικό» ούτε η «μισή αλήθεια». Δεν είμαι της γενιάς της βιντεοσκόπησης μιας συναυλίας. Το θέμα είναι αν σου δοθεί η ευκαιρία, να το ζήσεις κι εσύ με τον τρόπο σου. Και να δεις ένα απ” τα καλύτερα ελληνικά ανεξάρτητα σχήματα που υπάρχουν αυτήν την στιγμή.
Παύλος Μηλιώνης
Υγ. Η πηγή του φωτογραφικού υλικού είναι από το Rocking.gr
Spread The Troll